Παχυσαρκία: Ένα Παγκόσμιο Φαινόμενο
Η παχυσαρκία δε θεωρείται πλέον αισθητικό ζήτημα που προκαλείται από μόνο από υπερκατανάλωση τροφής και έλλειψη αυτοελέγχου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (W.H.O.) μαζί με τις εθνικές και διεθνείς ιατρικές και επιστημονικές κοινότητες αναγνωρίζουν σήμερα την παχυσαρκία ως μια χρόνια και προοδευτική ασθένεια, η οποία προκύπτει από πολλαπλούς περιβαλλοντικούς και γενετικούς παράγοντες και επιβαρύνεται από τις σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης και διατροφής.
Η ασθένεια της παχυσαρκίας είναι εξαιρετικά δαπανηρή, όχι μόνο από οικονομικής άποψης, αλλά και από πλευράς ατομικής και κοινωνικής υγείας, μακροζωίας και ψυχολογικής ευημερίας. Λόγω της προοδευτικής φύσης της, η παχυσαρκία απαιτεί δια βίου θεραπεία και έλεγχο.
Μέτρηση της παχυσαρκίας
Η ασθένεια της παχυσαρκίας χαρακτηρίζεται από υπερβολική συσσώρευση σωματικού λίπους. Διάφορες μέθοδοι είναι διαθέσιμες για την εκτίμηση της ποσότητας του λίπους, έναντι του άπαχου ιστού στο σώμα. Ωστόσο, λόγω του κόστους αυτών και της χρονοβόρας διαδικασίας που απαιτείται για την μέτρηση του σωματικού λίπους, η παχυσαρκία ορίζεται κλινικά, με μέτρα που «εκτιμούν» το σωματικό λίπος χρησιμοποιώντας το σωματικό βάρος, την ανάπτυξη του σώματος και το ύψος.
Ο δείκτης μάζας σώματος – ΔΜΣ (αγγλ. BMI – Body Mass Index) είναι το συχνότερο μέτρο που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας. Θεωρείται επαρκώς ακριβής εκτίμηση της μέτρησης του σωματικού λίπους. Οι μεγάλες πληθυσμιακές μελέτες διαπιστώνουν ότι ο ΔΜΣ αντικατοπτρίζει γενικά την ποσότητα του υπερβολικού σωματικού λίπους που έχει ένας ενήλικας, αν και υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, όπως ο ΔΜΣ μιας γυναίκας που είναι έγκυος, ενός αθλητή, ενός οικοδόμου ή των ηλικιωμένων. Ο ΔΜΣ δε λαμβάνει, πάντως, υπόψη την κατανομή του λίπους (κοιλιακή και περιφερειακή) και δεν αποτελεί καλή μέτρηση της μεταβολικής δραστηριότητας του λιπώδους ιστού ενός ατόμου.
Ο ΔΜΣ λαμβάνει υπόψη το ύψος και το βάρος ενός ατόμου και μπορεί να προσδιοριστεί χρησιμοποιώντας ένα γράφημα ΔΜΣ ή να υπολογιστεί σύμφωνα με τον ακόλουθο τύπο:
Μάζα (κιλά) διαιρεμένο με το ύψος (μέτρα) στο τετράγωνο: ΔΜΣ = kg / m²
Με βάση τον δείκτη, και ορισμένους κινδύνους θνησιμότητας, οι κατηγορίες μεγέθους σώματος χωρίζονται ως εξής:
Παχυσαρκία: Συχνότητα και Ρυθμός εμφάνισης
Παχυσαρκία: Συχνότητα και Ρυθμός εμφάνισης
Σύμφωνα με τον W.H.O., πάνω από το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες όπου το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους από τον υποσιτισμό! Περίπου 500 εκατομμύρια ενήλικες στον κόσμο είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, και ένα δισεκατομμύριο επηρεάζονται από το υπερβολικό βάρος. Στα παιδιά, το νούμερο αυτό αγγίζει τα 48 εκατομμύρια.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η επιδημία παχυσαρκίας επιδεινώθηκε, όχι μόνο σε αριθμό, αλλά και σε σοβαρότητα. Τα στοιχεία που προέκυψαν από την ετήσια έρευνα που διεξάγεται από το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων (CDC) έδειξαν ότι, μεταξύ των ετών 1987 έως 2005, ο επιπολασμός της σοβαρής παχυσαρκίας αυξήθηκε κατά 500% και η υπερβολική σοβαρή παχυσαρκία (BMI άνω των 50) αυξήθηκε σχεδόν κατά 1.000%.
Η «προοδευτική φύση» της παχυσαρκίας: Τι εννοούμε ακριβώς;
Δυστυχώς, η αύξηση του σωματικού βάρους λειτουργεί ως ένας φαύλος κύκλος. Δηλαδή η παχυσαρκία προωθεί την παχυσαρκία, προσδίδοντάς της τον χαρακτηρισμό «προοδευτική». Η αύξηση του σωματικού βάρους προκαλεί μια σειρά ορμονικών, μεταβολικών και μοριακών μεταβολών στο σώμα, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερης συσσώρευσης λίπους. Η παχυσαρκία προκαλεί βιολογικές αλλαγές που με τη σειρά τους προκαλούν τα εξής προβλήματα:
- Μειώνουν την ικανότητα του οργανισμού να οξειδώνει (καίει) το λίπος για να παράγει ενέργεια.
- Αυξάνουν τη μετατροπή της γλυκόζης (υδατάνθρακες) σε λίπος.
- Αυξάνουν την ικανότητα του σώματος να αποθηκεύει λίπος (λιπώδη ιστό).
Αυτό σημαίνει ότι περισσότερες από τις θερμίδες που καταναλώνονται αποθηκεύονται ως λίπος. Η κατάσταση επιδεινώνεται, καθώς η παχυσαρκία επηρεάζει ορισμένους ρυθμιστές της όρεξης και της πείνας κατά τρόπο που οδηγεί σε αύξηση του μεγέθους και της συχνότητας των γευμάτων.
Η αύξηση του σωματικού βάρους, επομένως, αλλάζει τη βιολογία του σώματος κατά τρόπο που ευνοεί την περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους και επιδεινώνει την παχυσαρκία.
Ποιοι παράγοντες ευνοούν και επιδεινώνουν την παχυσαρκία
Κληρονομικότητα: Όπως είπαμε στην αρχή, η παχυσαρκία είναι πολυπαραγοντική νόσος. Κυρίαρχο ρόλο στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας παίζουν τα γονίδιά μας, η κληρονομικότητα δηλαδή. Όσο σοβαρό και αν είναι αυτό είναι αδύνατον να το επηρρεάσουμε, συνεπώς πέραν του να το αναγωρίσουμε, δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε μαζί του.
Τρόπος ζωής και διατροφής: Οι αμέσως επόμενες σημαντικότερες συνθήκες που επηρεάζουν την ενεργειακή ισορροπία και τη συσσώρευση λίπους, για τις οποίες είμαστε υπεύθυνοι τόσο ως άτομα όσο και ως κοινωνία, είναι η υπερβολική κατανάλωση φαγητού, η ποιότητα της τροφής και ο καθιστικός τρόπος ζωής. Είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσει κάποιος ότι στην εποχή μας: βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις φαγητού, η κουλτούρα του φαγητού έχει αναχθεί σε διασκέδαση και μοντέρνο τρόπο ζωής, ενώ η ποιότητα της τροφής έχει πέσει κατακόρυφα με επεξεργασμένα τρόφιμα, κυριαρχία των υδατανθράκων, και παράλειψη γευμάτων. Ταυτόχρονα, ο σύγχρονος τρόπος ζωής και εργασίας απαιτούν και επιβάλλουν μια κατά κύριο λόγο καθιστική ζωή με λίγη ως καθόλου κίνηση και άσκηση.
Συνθήκες που ενεργοποιούνται από την παχυσαρκία:
Συνθήκες που ενεργοποιούνται από την παχυσαρκία:
· Χρόνια απώλεια ύπνου: Η διάρκεια του ύπνου μειώνεται κατά την αύξηση του σωματικού βάρους, λόγω ορισμένων συνθηκών, όπως ο πόνος, η υπνική άπνοια και η αλλοίωση της ρύθμισης της θερμοκρασίας του σώματος. Η συντομευμένη διάρκεια του ύπνου, με τη σειρά της, παράγει ορισμένες ορμόνες που διεγείρουν την όρεξη και αυξάνουν την αποθήκευση λίπους σε λιπώδη ιστό.
· Άγχος και ψυχολογική δυσχέρεια: Η ψυχολογική ή συναισθηματική δυσφορία (που συχνά προκαλείται από την ίδια την παχυσαρκία) με τη σειρά της προκαλεί ορμονικές αλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν σε περαιτέρω αύξηση βάρους, διεγείροντας την όρεξη και αυξάνοντας την αποθήκευση λίπους σε λιπώδη ιστό.
· Μεταβολικά και άλλα νοσήματα: Η αύξηση του σωματικού βάρους συμβάλλει στην ανάπτυξη άλλων ασθενειών όπως η υπέρταση, ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις και η οστεοαρθρίτιδα, καταστάσεις οι οποίες συχνά αντιμετωπίζονται με φάρμακα που συμβάλλουν στην περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους.
Παχυσαρκία: Γιατί δεν αρκεί η δίαιτα;
Μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων είναι το πρωταρχικό μέτρο που χρησιμοποιούμε στον αγώνα ενάντια στην παχυσαρκία, όπως ήδη εξηγήσαμε. Τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, όμως, ακόμα και η ίδια η δίαιτα συμβάλλει στην πρόοδο της παχυσαρκίας!
Πώς μπορεί η δίαιτα να καταστήσει το πρόβλημα της παχυσαρκίας εντονότερο;
Η διατροφική απώλεια βάρους προκαλεί βιολογικές μεταβολές με μακροπρόθεσμη δράση, οι οποίες συμβάλλουν στην επαναφορά του βάρους. Μία από αυτές τις μεταβολές επηρεάζει την ενεργειακή ισορροπία: Όταν ένα άτομο ξεκινάει μια δίαιτα, μειώνει δραστικά την τροφή (τις θερμίδες) που λαμβάνει ώστε να είναι λιγότερες από τις θερμίδες που καταναλώνει το σώμα για να επιβιώνει (ο λεγόμενος βασικός μεταβολικός ρυθμός – BMR) και αρχικά, χάνει βάρος. Η απώλεια βάρους ωστόσο (και κυρίως η γρήγορη), προκαλεί στο σώμα «συναγερμό» ότι λιμοκτονεί και αντανακλαστικά προστατεύεται: μειώνει την κατανάλωση ενέργειας (του BMR), προκειμένου να διατηρήσει ενέργεια (θερμίδες) για περίπτωση ανάγκης. Αυτή είναι η φυσιολογική αντίδραση του σώματος πρακτικά κάθε έμβιου όντος.
Όσο περισσότερο βάρος χάσουμε και όσο γρηγορότερα συμβεί αυτό, τόσο μειώνεται το BMR. Οπότε για να συνεχιστεί η απώλεια βάρους, ο διαιτώμενος πρέπει να τρώει ακόμη λιγότερες θερμίδες από κάποιον ίσου σωματικού μεγέθους (ο οποίος ποτέ δεν ήταν σε δίαιτα)!
Ο φαύλος αυτός κύκλος είναι γνωστός σε οποιονδήποτε έχει κάνει δίαιτα: σημαντική επιτυχία στην αρχή, η οποία σύντομα σταματάει, και ακολουθεί κούραση η οποία τελικά σταματάει τη δίαιτα. Και σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες, τα κιλά επανέρχονται στα ίδια ή και σε μεγαλύτερα επίπεδα.
Αλλαγές στον μεταβολισμό του λίπους
Μια άλλη βιολογική αντίδραση που συμβαίνει με τη δίαιτα συνεπάγεται αλλαγές στο μεταβολισμό του λίπους. Αυτές μειώνουν την ικανότητα του σώματος να καίει λίπος και αυξάνουν την ικανότητα αποθήκευσης λιπώδους ιστού. Με τη διατροφική απώλεια βάρους η ποσότητα του διαιτητικού (προσλαμβανόμενου με την τροφή) λίπους που καίει το σώμα μειώνεται κατά περίπου 50%. Επιπλέον, η δίαιτα μειώνει την ποσότητα λίπους που καίει το σώμα για καύσιμα κατά τη διάρκεια δραστηριότητας χαμηλής ποιότητας, όπως το περπάτημα, ο καθαρισμός του σπιτιού, η ετοιμασία δείπνου ή η εργασία σε έναν υπολογιστή. Συνολικά, η διατροφική απώλεια βάρους μειώνει τη χρήση λίπους για καύσιμα και αυξάνει την ικανότητα αποθήκευσης για το λίπος που δε χρησιμοποιείται. Αυτές οι αλλαγές οδηγούν σε προοδευτική αύξηση του λίπους, ακόμη και αν το άτομο δεν υπερκατανάλωνει τροφή.
Συνοψίζοντας
Παράγοντες που δρουν σε ένα γενετικό υπόβαθρο (πέρα από τον έλεγχό μας) σε συνδυασμό με τις σύγχρονες διατροφικές και κοινωνικές συνθήκες, προκαλούν αύξηση βάρους και παχυσαρκία. Η ίδια η αύξηση βάρους και οι βιολογικές αλλαγές που επιφέρει στο σώμα συμβάλλουν στην πρόοδο της νόσου. Έτσι, το άτομο παγιδεύεται σε έναν φαύλο κύκλο αύξησης βάρους. Ο συχνότερος τρόπος αντιμετώπισης – η δίαιτα – παρόλο που αποτελεί απαραίτητο εργαλείο στη μάχη απώλειας βάρους, τις περισσότερες φορές αποτυγχάνει.
Παχυσαρκία: Ο αντίκτυπος στο σώμα και την υγεία
Άτομα με σοβαρή παχυσαρκία έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν και άλλες ασθένειες. Αυτές περιλαμβάνουν διαβήτη τύπου 2, υψηλή αρτηριακή πίεση, αρθρίτιδα, άπνοια ύπνου και πολλά άλλα. Σε συνδυασμό με την παχυσαρκία, αυτές οι ασθένειες επιφέρουν χαμηλότερη ποιότητα ζωής ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε αναπηρία ή πρόωρο θάνατο.
Διαβήτης
Η παχυσαρκία αποτελεί κύρια αιτία του Σακχαρώδους Διαβήτη τύπου 2. Τα άτομα που πάσχουν από (σοβαρή) παχυσαρκία είναι περίπου 10 φορές πιο πιθανό να έχουν διαβήτη τύπου 2. Ο κίνδυνος θανάτου διπλασιάζεται στα άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Αυτός μπορεί να οδηγήσει σε:
- Ακρωτηριασμούς
- Καρδιακή ασθένεια
- Τύφλωση
- Νεφρική Νόσο
- Αρτηριακή υπέρταση
- Διαταραχές του κυκλοφορικού και των νεύρων
- Ανθεκτικές λοιμώξεις
- Ανικανότητα
Υπέρταση και Καρδιακές Παθήσεις
Η παχυσαρκία αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για την υψηλή αρτηριακή πίεση, ή αλλιώς υπέρταση. Σχεδόν 3 από τις 4 περιπτώσεις υπέρτασης σχετίζονται με την παχυσαρκία.
Η American Heart Association θεωρεί την παχυσαρκία έναν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιακές παθήσεις. Μεγάλες μελέτες δείχνουν ότι ο κίνδυνος καρδιακής νόσου αυξάνεται με την παχυσαρκία. Τα άτομα με σοβαρή παχυσαρκία διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και καρδιακής προσβολής.
Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και συνδέεται με την εκδήλωση καρδιακής αρρυθμίας, η οποία μπορεί να τριπλασιάσει τον κίνδυνο καρδιακής ανακοπής.
Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος
Τα άτομα με παχυσαρκία έχουν μειωμένη λειτουργικότητα των πνευμόνων, με συνέπεια να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Είναι πιθανότερο να έχουν άσθμα και άλλες αναπνευστικές διαταραχές. Το άσθμα έχει αποδειχθεί ότι είναι τρεις έως τέσσερις φορές πιο συχνό μεταξύ των ατόμων με παχυσαρκία.
Μεγάλο ποσοστό ασθενών αυτής της πάθησης (περίπου 50-60%) έχουν αποφρακτική άπνοια ύπνου. Σε περιπτώσεις σοβαρής παχυσαρκίας, ο αριθμός αυτός είναι περίπου 90%. Η υπνική άπνοια είναι μια πολύ σοβαρή αναπνευστική διαταραχή που συμβαίνει όταν το υπερβολικό λίπος στο λαιμό και τη γλώσσα, αλλά και το αυξημένο βάρος του θωρακικού τοιχώματος, μπλοκάρουν τη δίοδο του αέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτή η απόφραξη προκαλεί άπνοια, πράγμα που σημαίνει ότι ένα άτομο σταματά να αναπνέει για κάποιο χρονικό διάστημα. Ένα άτομο με υπνική άπνοια μπορεί να έχει εκατοντάδες επεισόδια άπνοιας κάθε βράδυ. Τα επεισόδια άπνοιας μειώνουν την ποσότητα οξυγόνου στο αίμα, με σοβαρές συνέπειες σε κάθε σύστημα του οργανισμού.
Επειδή τα επεισόδια άπνοιας διακόπτουν τον κανονικό κύκλο ύπνου, δεν επιτελείται μια βασική λειτουργία του ύπνου: η ξεκούραση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση και υπνηλία. Αν δεν αντιμετωπιστεί, αυτή η υπνηλία αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων.
Καρκίνος
Καθώς ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) αυξάνεται, το ίδιο ισχύει και για τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας ή και θανάτου από κακοήθειες. Αυτές μπορεί να είναι:
- Καρκίνος του ενδομητρίου
- Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας
- Καρκίνος ωοθηκών
- Μετεμμηνοπαυσιακός καρκίνος του μαστού
- Καρκίνος του παχέος εντέρου
- Καρκίνος του οισοφάγου
- Καρκίνος στο πάγκρεας
- Καρκίνος χοληδόχου κύστης
- Καρκίνος στο συκώτι
- Καρκίνος νεφρών
- Καρκίνος θυρεοειδούς
- Καρκίνος του προστάτη
- Μη-Hodgkin λέμφωμα
- Πολλαπλό μυέλωμα
- Λευχαιμία
Για άτομα με σοβαρή παχυσαρκία, το ποσοστό θνησιμότητας αυξάνεται για όλους τους τύπους καρκίνου. Είναι 52% υψηλότερο για τους άνδρες και 62% υψηλότερο για τις γυναίκες.
Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ)
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση προκαλεί στομαχικό οξύ ή εντερικές εκκρίσεις να επιστρέψουν από το στομάχι στον οισοφάγο. Μεταξύ του 10% και 20% του γενικού πληθυσμού εμφανίζουν τα συμπτώματα της ΓΟΠ τακτικά. Η παχυσαρκία σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και διαβρωτικής οισοφαγίτιδας.
Βλάβες και ατυχήματα των οστών και των αρθρώσεων
Η παχυσαρκία, ιδίως η σοβαρή παχυσαρκία, οδηγεί σε πολλά προβλήματα οστών και αρθρώσεων. Έτσι, αυξάνεται ο κίνδυνος ατυχημάτων και τραυματισμών, αλλά και μειώνεται η κινητικότητα και κατ’ επέκταση την ποιότητα ζωής του ατόμου. Κάποιες επιπτώσεις στο μυοσκελετικό των ασθενών με παχυσαρκία είναι οι παρακάτω:
- Ασθένειες των αρθρώσεων (οστεοαρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα)
- Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου
- Πόνος στην πλάτη/μέση
- Ιδιοπαθής Ενδοκράνια Υπέρταση
Παχυσαρκία: Χειρουργική Αντιμετώπιση
Κατά τα διεθνή πρότυπα, οι επεμβάσεις παχυσαρκίας δεν είναι και δεν πρέπει να προβάλλονται απλώς ως ένα χειρουργείο που προκαλεί απώλεια βάρους. Είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα προετοιμασίας και παρακολούθησης με άξονα το χειρουργείο, το οποίο διενεργείται από την ομάδα Χειρουργικής Παχυσαρκίας (Χειρουργό, Ενδοκρινολόγο, Διατροφολόγο).
Μια ολοκληρωμένη μέθοδος Χειρουργικής της Παχυσαρκίας εγγυάται:
- Κορυφαία αποτελεσματικότητα – η απώλεια βάρους φτάνει ή ξεπερνά το 80% του πλεονάζοντος βάρους.
- Απόλυτη επιτυχία – το 100% των χειρουργημένων ασθενών εμφανίζουν μεγάλη απώλεια βάρους.
- Άμεσα αποτελέσματα – η απώλεια βάρους ξεκινάει από τον πρώτο μήνα και συνεχίζεται για 12 έως 18 μήνες.
- Μακροχρόνια αποτελέσματα – η επαναπρόσληψη είναι σπάνια, μικρή και πολύ πιο εύκολα αντιμετωπίσιμη.
- Ταχύτατη ή και άμεση θεραπεία μεταβολικών παθήσεων και απεξάρτηση από τη φαρμακευτική αγωγή.
- Ασφάλεια – η πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών στις επεμβάσεις παχυσαρκίας είναι περίπου 1% σε κατάλληλα εξειδικευμένους χειρουργούς.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας ενδείκνυται όταν ο ΔΜΣ είναι:
- Υψηλότερος από 40 (νοσογόνος παχυσαρκία).
- Από 35 ως 40 (σοβαρή παχυσαρκία) και συνυπάρχουν σχετιζόμενα με την παχυσαρκία νοσήματα.
- Από 30-35 και σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2.
Παχυσαρκία: Ποιες είναι οι αποδεκτές επεμβάσεις;
Όλες οι επεμβάσεις απώλειας βάρους γίνονται υπό γενική αναισθησία και αποκλειστικά λαπαροσκοπικά. Η καθεμία έχει διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και διαφορετικά αποτελέσματα, τόσο στην απώλεια βάρους, όσο και στη θεραπεία σχετιζόμενων με το βάρος νοσημάτων. Οι επεμβάσεις αυτές είναι:
Πώς λειτουργεί η βαριατρική χειρουργική για την παχυσαρκία;
Η κάθε επέμβαση παχυσαρκίας μειώνει:
- Τον όγκο του στομάχου, κατά συνέπεια και τον όγκο τροφής σε κάθε γεύμα.
- Την πείνα και την όρεξη, αυξάνοντας το αίσθημα κορεσμού.
- Την απορρόφηση θερμίδων.
Το αποτέλεσμα είναι ταχεία απώλεια βάρους, τεράστια ικανοποίηση από το αποτέλεσμα και ασύγκριτα ευκολότερη διαχείριση της διατροφής από ότι με οποιαδήποτε δίαιτα. Το αίσθημα της πείνας σχεδόν εξαφανίζεται, η ποσότητα φαγητού ανά γεύμα ελαχιστοποιείται και ο χρόνος κατανάλωσης του γεύματος μεγαλώνει.
Η ομάδα χειρουργικής παχυσαρκίας οφείλει να εκπαιδεύσει προεγχειρητικά τον υποψήφιο, ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τις νέες απαιτήσεις διατροφής, όπως τα τακτικά γεύματα ανά 24ωρο, αλλά και τις απαραίτητες ομάδες τροφών. Πράγματα, δηλαδή, απλά. Εφόσον έχουν γίνει συνήθεια, εξασφαλίζουν μια απολύτως ομαλή μετάβαση στον μετεγχειρητικό τρόπο ζωής.
Μια νέα αρχή!
Η επέμβαση εγγυάται ότι η απώλεια βάρους θα είναι ταχύτατη και μεγάλη. Η ομάδα Χειρουργικής Παχυσαρκίας φροντίζει, ώστε κατά τη διάρκεια της δράσης της επέμβασης – στατιστικά δύο περίπου χρόνια – το άτομο να ενστερνιστεί φυσιολογικά και με ασφάλεια ένα νέο τρόπο διατροφής και ζωής. Έτσι, μετά τα δύο χρόνια, η διατήρηση και η διαχείριση του βάρους βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια σας. Μια καινούρια αρχή!
Ο Δρ. Στέφανος Λαζαρίδης είναι Γενικός Χειρουργός με εξειδίκευση στην Χειρουργική του Ανώτερου Πεπτικού, τις επεμβάσεις παλινδρόμησης και την Χειρουργική Μεταβολισμού και Παχυσαρκίας. Διαθέτει μακρόχρονη εμπειρία και εξειδίκευση σε μεγάλα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Λονδίνου όπου εργάστηκε στο βαθμό του Διευθυντή. Η μακρόχρονη εξειδίκευμένη εμπειρία του στη Μεταβολική και Βαριατρική Χειρουργική τον καθιστά ιδανική επιλογή για κάθε ασθενή που πάσχει από παχυσαρκία. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του για να κλείσετε το ραντεβού σας.
