Οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος είναι από τις συνηθέστερες καταστάσεις που απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Η σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα όσον αφορά, τόσο στη μόνιμη αντιμετώπιση του προβλήματος, όσο και στην ταχεία επάνοδο στη φυσιολογική ζωή.
Κυρίως, η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή προσέγγιση (TEP) χαρακτηρίζεται από το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με ελάχιστο ως καθόλου πόνο και πρακτικά χωρίς καμία μεταβολή στις καθημερινές συνήθειες και λειτουργίες, ήδη από την ημέρα της επέμβασης.
Τα αποτελέσματα της χειρουργικής των κηλών εξαρτώνται σε υψηλό βαθμό από τον χειρουργό. Αυτό ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στη λαπαροσκοπική προσέγγιση.
Ως κήλη ορίζεται η πρόπτωση ενός σπλάχνου μέσω ενός ανοίγματος του τοιχώματος της κοιλιάς (συνηθέστερα έντερο ή επίπλουν).
Φυσιολογικό Τοίχωμα
Κοιλιακό Τοίχωμα με Κήλη
Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, το προπίπτων όργανο καλύπτεται από το περιτόναιο, το υποδόριο λίπος και το δέρμα, αλλά δεν περικλείεται από τους κοιλιακούς μύες.
Κλινικά εμφανίζεται ως ένα εξόγκωμα κάτω από το δέρμα, μικρό στην αρχή, μαλακό, χωρίς ιδιαίτερο πόνο, που εξαφανίζεται με την πίεση.
Οι συνήθεις θέσεις για την ανάπτυξη μιας κήλης είναι:
- οι βουβωνικές χώρες (βουβωνοκήλη συχνότερα στους άνδρες, μηροκήλη συχνότερα στις γυναίκες)
- ο ομφαλός
- το επιγάστριο
- οι χειρουργικές τομές (μετεγχειρητικές κήλες)
- το διάφραγμα (διαφραγματοκήλες)
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα πρώτα συμπτώματα μιας κήλης είναι συνήθως πόνος ή ευαισθησία στην περιοχή, που συνοδεύουν κάποιο εξόγκωμα, το οποίο υποχωρεί με την πίεση ή όταν ξαπλώνουμε (ανάταξη).
Πολύ σπάνια, ο πόνος/ευαισθησία είναι το μόνο σύμπτωμα – ιδίως σε υπέρβαρα άτομα με αυξημένο υποδόριο στρώμα.
Τα επεισόδια δυσανεξίας που προκαλούνται από τις κήλες είναι συνήθως χειρότερα στο τέλος της ημέρας και υφίενται τη νύχτα, όταν ο ασθενής ξαπλώνει και η κήλη ανατάσσεται αυτόματα.
Οι πιο πολλές κήλες αναπτύσσονται αθόρυβα, αλλά μερικές επιβαρύνονται από ένα μεγάλης έντασης μυικό συμβάν – π.χ. άρση βαρέως αντικειμένου, σκληρή εργασία κτλ.
Η φυσική εξέλιξη της κήλης είναι η αργή, σταδιακή αύξηση του μεγέθους της κηλης, μέχρι του σημείου που δεν υποχωρεί με την πίεση ή στην ύπτια θέση.
Η σοβαρότερη επιπλοκή μιας κήλης είναι η περίσφιξη (στραγγαλισμός) με κίνδυνο νέκρωσης του περιεχομένου (έντερο, λίπος). Η κατάσταση αυτή συνοδεύεται από ισχυρό πόνο, τοπικά ή/και σε όλη την κοιλιά, ναυτία, εμετούς και αναστολή αερίων και κοπράνων (εντερική απόφραξη), αν στραγγαλιζεται έντερο.
Όλες οι κήλες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά, εκτός και αν τοπικοί ή συστηματικοί παράγοντες του ασθενούς αποκλείουν την ασφαλή έκβαση της επέμβασης.
Η χειρουργική αποκατάσταση των ανεπίπλεκτων κηλών δεν αποτελεί επείγον χειρουργείο. Κατά πάσα πιθανότητα μια κήλη προϋπήρχε αρκετό καιρό πριν διαγνωστεί ή γίνει ορατή. Συνεπώς γραφικές φράσεις όπως “είναι τεράστιος ο κίνδυνος”, “ζεις με μια βόμβα στην κοιλιά σου” κτλ δεν ισχύουν.
Ωστόσο, συνιστάται ρητώς η επέμβαση το συντομότερο δυνατόν, καθώς και ιδιαίτερη προσοχή κατά την περίοδο αναμονής, για να αποφευχθεί μια επιπλοκή που θα μετατρέψει μια χαμηλού βαθμού δυσκολίας λαπαροσκοπική επέμβαση σε μια δύσκολη ανοιχτή ή ένα τακτικό χειρουργείο σε επείγον.
